Linda Howard – jedna z największych
gwiazd thrillerów romantycznych. Na jej dwie książki trafiłam
zupełnie przypadkiem przeglądając gazety w sklepie... Książki
były dodatkami i tak oto zaczęłam polować na gazety z
różnościami... Książki i filmy za bardzo dobrą cenę... Wiem
nie od dziś o dodatkach do gazet itd., lecz nigdy nie zagłębiałam
się w to aż tak, po pierwsze przez długi czas moim punktem
książkowym była biblioteka. Gdzieś nieraz udało się coś
kupić... Dopiero po rozpoczęciu pracy w „książkowym raju”
zapragnęłam mieć taki u siebie w domu :) Książki zaczęłam
kupować i kupować... Długa lista książek do przeczytania wciąż
mi o sobie przypomina. Mam bardzo wiele do nadrobienia i zdaję sobie
z tego sprawę, dlatego też każda moja wolna chwila to czytanie i
nadrabianie zaległości. Zrobiły się one też przez to, że przez
długi czas zamknęłam się na różne różniste kategorie i
pochłaniały mnie książki na faktach, o narkomani, problemach,
Pani Barbara Rosiek czy Marta Fox przeplatały się z Panem Paulo
Coelho... Tak to mniej więcej wyglądało. Nie żałuje, absolutnie,
lecz braki się zrobiły.
Mogę nawet zaryzykować stwierdzenie,
że bloga założyłam w bardzo odpowiednim momencie. Mogę nie sama
lecz już również z WAMI odkrywać i dzielić się opiniami o
książkach z różnych kategorii.
Wracając do książek – thriller
romantyczny... O dziwo skojarzyło mi się to dwuznacznie... Albo
będzie lipne romansidło z jakąś kiepską akcją przez chwilę,
albo samą akcją z ewentualnie jakimś muśnięciem romantyzmu. Po
raz kolejny muszę się przyznać do niesamowitego zaskoczenia.
Książki Pani Lindy Howard okazały się fantastyczne. Thriller
romantyczny okazał się dokładnie „wyważony”. Romantyzm jak i
akcja idealnie do siebie pasują i współgrają... Jak dla mnie
książki absolutnie nie są przesadzone ani w jedną, ani w drugą
stronę. Czyta się je szybko i jednym tchem. Rzadko mi się to
zdarza, ale tym razem i te książki wciągnęły mnie już od
pierwszej swojej strony :) Nie musiałam się „męczyć” i czekać
pytając „kiedy to się wreszcie rozwinie?”. Czasem jest mi
trudno wciągnąć się w książkę od razu, a jak zaczynam czytać
jakąkolwiek książkę to mam zasadę, że muszę ją skończyć.
Wiec, kolejne trudne początki u mnie, lecz muszę też przyznać, że
baaaaardzo wiele razy po tych trudnych początkach zdarza się miłe
zaskoczenie i zdarza się mnóstwo przeróżnych emocji...
Książki, książki, ale o czym one???
Otóż pierwsza książka opowiada o Milli. Po wyjeździe z mężem
do Meksyku i urodzeniu Justina, oboje uzyskują chyba pełnię
szczęścia... Pewnego dnia jednak zdarza wypadek – Justin zostaje
porwany, Milla traci nerkę. Losy całej trójki diametralnie się
zmieniają. Milla po rozwodzie zakłada organizację zajmującą się
poszukiwaniem osób zaginionych. Jednak we wszystkim co robi chodzi
przede wszystkim o to, żeby odnaleźć synka...
Po dziesięciu latach poszukiwań Milla
wynajmuje do pomocy Diaza... Niebezpiecznego człowieka znanego jako
Łowca. Początkowy dystans i strach traci na mocy, gdy Diaz i Milla
spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Dwie totalnie różne osoby,
dwa przyciągające się przeciwieństwa... Czy wbrew swojemu
rozsądkowi, wiążąc się z Diazem uda się Milli odnaleźć
odpowiedzi na gnębiące ją pytania?
Muszę przyznać, że bardzo wkręciłam
się w tą książkę, końcówka była taka, że czytałam i
płakałam razem z bohaterką...
Przejdźmy do pozycji drugiej
„Polowanie na sobowtóra”. Również polecam, lecz książka już
mnie aż tak bardzo nie porwała... Czasem miałam wrażenie, że
była to opowieść pustej blondynki lecz w trakcie czytania zdacie
sobie sprawę, że chodzi tu tylko o styl pisania, bo sama fabuła,
akcja itd., jest bardzo ciekawa. Jak zwykle końcówka zaskakująca
:)
Bohaterką książki jest Blair
Mallory. Po rozwodzie otwiera własny klub Fitness, w którym zaczyna
pojawiać się niejaka – Nicole. Kiedy Blair nie może znieść
naśladowania jej ze strony Nicole, odmawia odnowienia karnetu. W tym
samym dniu zdarza się wypadek, w którym ginie Nicole, lecz to Blair
jest prawdziwym celem. Czy były chłopak - porucznik prowadzący
sprawę zdoła ocalić Blair tak, by mogli żyć długo i
szczęśliwie???
To tyle na dziś, chciałam was
przeprosić jeszcze za moją nieobecność... Mam już kolejne
pomysły na wpisy więc myślę, że będzie mnie tu więcej :)
Miłego czytania!!!
Światowy dzień czekolady zaczął się
u mnie od czekolady :) Nie zdarza mi się przeważnie świętować
takich dni, więc dziś zrobiłam wyjątek. Tym bardziej, że
uwielbiam czekoladę :) Choć znam osoby, które za nią nie
przepadają. Odnośnie spożywania czekolady, oczywiście zachowuję
umiar. To, że dziś jest taki dzień nie oznacza, że powinniśmy
biec do sklepu i spożyć ją w nieodpowiedniej ilości dla naszego
organizmu. To, że uwielbiam czekoladę nie oznacza, że nie muszę
się kontrolować. Lubię dbać o siebie, swój organizm i kondycję,
więc ograniczanie nie stanowi dla mnie większego problemu. A jak
jest u was? Jakie lubicie rodzaje czekolady? Czy skłaniacie się
bardziej ku zdrowej, gorzkiej czy dajecie się skusić na inne
rodzaje? Ja muszę przyznać, że lubię gorzką czekoladę lecz jej
jem najmniej. Jednak mam nadzieję, że w przyszłości się to
trochę zmieni :) Czy wiecie, że czekolada wywołuje
odczucie sytości i pomaga otrzymać lepsze rezultaty w testach
wytrzymałościowych? Zawarte w czekoladzie endorfiny wpływają na
pracę mózgu, poprawiają nastrój, łagodzą ból. Jednak zbyt duże
ilości spożywanej czekolady mogą prowadzić do otyłości. Dlatego
piszę o kontroli. Swoją drogą zawsze podobało mi się jedno
zdanie, pewnie znają je już wszyscy, ale nie mogę tego tu nie
napisać „Czekoladę robi się z kakao, kakaowiec to drzewo, drzewo
to roślina, więc czekolada to sałatka”. Muszę przyznać, że
jakoś specjalnie nigdy nie zagłębiałam się w to zdanie, do końca
nie wiem jak wyglądałoby to, gdyby je naukowo rozwinąć, lecz samo
w sobie mi się spodobało :) Takie małe usprawiedliwienie przed
czekoladowymi grzeszkami :P
